آینده ای نچندان دور

فرزند عزیزم:

آن زمان که ما را پیر و از کار افتاده یافتی

 اگر هنگام غذا خوردن لباسهایمان  را کثیف کردیم و یا نتوانستیم لباسهایمان را

 بپوشیم ،

اگر صحبتهایمان تکراری و خسته کننده است ، صبور باش و درکمان کن

 به یادت بیاور وقتی کوچک بودی و مجبور می شدیم روزی چند بار لباسهایت را

عوض کنیم

 برای سرگرمی و یا خواباندنت مجبور می شدیم بارها و بارها داستانی را برایت

 تعریف کنیم

 وقتی نمی خواهیم به حمام برویم ، ما را سرزنش و شرمنده مکن

 وقتی بی خبر از پیشرفت ها و دنیای امروز سوالاتی می کنیم ، با تمسخر به

 ما ننگر

 و به یاد بیاور تو نیز در خردسالی سوالاتی از ما می کردی هر چند که برایمان

 خنده دار بود ولی در اوج

 صبر و شکیبایی به  امید آموختنت چندین بار جواب سوالاتت را می دادیم

 وقتی برای ادای کلمات و یا مطلبی حافظه ی ما یاری نمی کند ، فرصت بده و

 عصبانی مشو

 چرا که در خردسالی تو ، ما برای خودمان فرهنگ لفتی داشتیم از کلمات

 اشتباه تو

 وقتی پا هایمان  توان راه رفتن نداشت دستانت را به ما بده ....

 همان گونه که تو اولین قدمهایت را کنار ما و با کمک ما بر می داشتی

 زمانی که می گوییم دیگر نمی خواهیم زنده باشیم و می خواهیم بمیریم

 عصبانی مشو.....

 رفتارت را مرور کن خودت می فهمی .......

 از اینه در کنارت و مزاحم تو هستیم خسته و عصبانی مشو چرا که ما از بودن

تودر کنارمان لذت می بردیم

 درسانم

  کمکمان کن تا با نیرو و شکیبایی تو این راه را به پایان برسانیم

فرزند دلبندم

 دوستت دارم